Γενικά, ο Χριστιανισμός θεωρείται μια από τις θρησκείες. Έτσι δεν είναι; Μια από τις διάφορες θρησκείες που υπάρχουν στον κόσμο. Η σωστή θρησκεία. Και αποτελεί σαν θρησκεία ένα μέρος της ζωής μας, σημαντικό, μη σημαντικό, δεν έχει σημασία, ένα μέρος της ζωής μας.
Αλλά, είναι ο Χριστιανισμός μια από τις θρησκείες;
Εάν δούμε την Καινή Διαθήκη, δηλαδή τα Ευαγγέλια, τις επιστολές των Αποστόλων, και τα άλλα κείμενα των Αποστόλων, θα δούμε ότι μόνο σε ένα σημείο αναφέρεται η λέξη «θρησκεία». Στην επιστολή του αγίου Ιακώβου του αδελφοθέου. Εκεί λέει: «Εί τις δοκεί θρήσκος είναι εν υμίν μη χαλιναγωγών γλώσσαν αυτού, αλλ᾿ απατών καρδίαν αυτού, τούτου μάταιος η θρησκεία. Θρησκεία καθαρά και αμίαντος παρά τω Θεώ και Πατρί αύτη εστίν, επισκέπτεσθαι ορφανούς και χήρας εν τη θλίψει αυτών, άσπιλον εαυτόν τηρείν από του κόσμου» (Ιακ. 1,26-27). «Αν κανείς νομίζει ότι είναι θρήσκος αλλά δεν χαλιναγωγεί την γλώσσα του» η γλώσσα του λέει κακίες ε; «και απατάει την καρδία του, εξαπατάει τον ίδιο τον εαυτό του, αυτουνού η θρησκεία είναι μάταιη. Θρησκεία καθαρή και αμίαντος, αμόλυντη, για τον Θεό και Πατέρα είναι αυτή: να επισκέπτεσθε ορφανά και χήρες μέσα στον πόνο τους, στη θλίψη τους και να τηρείτε τον εαυτό σας άσπιλο, αμόλυντο από τον κόσμο».
Λοιπόν, μόνο σ’ αυτό το σημείο υπάρχει η λέξη θρησκεία και θρήσκος. Και προσέξτε τι λέει: δεν λέει θρησκεία είναι να πηγαίνεις στην εκκλησία, να κάνεις αυτό, να κάνεις εκείνο. Λέει κάτι άλλο, κάτι διαφορετικό. Λέει δύο πράγματα, το ένα να βοηθάς αυτούς που έχουν ανάγκη, δηλαδή, ορφανά και χήρες στη θλίψη τους, εφόσον έχουν ανάγκη, όχι να πηγαίνει κανείς να κάνει επισκέψεις από κοσμική, κοινωνική υποχρέωση. Και να έχετε τον εαυτό σας άσπιλο από τον κόσμο. Μόνο εδώ αναφέρεται η λέξη «θρησκεία» και μάλιστα όχι με την έννοια που ξέρουμε, δηλαδή του ευλαβούς, του ανθρώπου που προσεύχεται και κάνει, αλλά κάτι διαφορετικό λέει εδώ για τη θρησκεία. Εκείνος που βοηθάει εκείνους που πονάνε, και κρατάει τον εαυτό του αμόλυντο από τον κόσμο. Γενικά όμως μέσα στην Καινή Διαθήκη, δηλαδή ευαγγέλια κλπ. όλα τα κείμενα αυτά τα άγια που έγραψαν οι Απόστολοι του Χριστού πουθενά δεν αναφέρεται αλλού η λέξη «θρησκεία».
Ο Χριστιανισμός δεν αναφέρεται σαν μια θρησκεία, αλλά σαν κάτι άλλο: Αναφέρεται σαν «Βασιλεία του Θεού», «η Βασιλεία του Θεού εντός ημών εστίν». Αναφέρεται σαν «Εκκλησία», και εκκλησία είναι συνένωση των ανθρώπων. Κάτι διαφορετικό είναι. Στην πραγματικότητα ο Χριστιανισμός δεν είναι μια από τις θρησκείες του κόσμου, είναι η ανατροπή όλων των θρησκειών, είναι κάτι αντίθετο προς τις διάφορες θρησκείες του κόσμου. Δηλαδή, σε όλες τις θρησκείες του κόσμου ένα βασικό στοιχείο είναι, ότι οι άνθρωποι προσφέρουν θυσίες στον θεό ή στους θεούς για να τους εξευμενίσουν και να τους συμφιλιώσουν μαζί τους. Οι αρχαίοι Έλληνες προσφέραν θυσίες στους θεούς του Ολύμπου για να τους καλοπιάσουν. Τώρα θα μου πείτε πολλοί ορθόδοξοι χριστιανοί προσφέρουνε στο Θεό, στους αγίους, για να τους καλοπιάσουν. Αυτό είναι θρησκεία. Αλλά ο Χριστιανισμός είναι κάτι πολύ, πολύ διαφορετικό. Μέσα στον Χριστιανισμό έχουμε ακριβώς το αντίθετο από αυτό που γίνεται στις διάφορες θρησκείες του κόσμου. Ενώ στις διάφορες θρησκείες βλέπουμε οι άνθρωποι προσφέρουν θυσία στον θεό, μέσα στον Χριστιανισμό έχουμε τελείως το αντίθετο. Ο Θεός προσφέρει θυσία τον Υιό Του στους ανθρώπους και τους καλεί να συμφιλιωθούν μ’ Αυτόν. Δηλαδή δεν παρακαλούν οι άνθρωποι τον Θεό, ο Θεός παρακαλεί τους ανθρώπους, «ελάτε, συμφιλιωθείτε με Μένα».
Αυτό που γίνεται μέσα στον Χριστιανισμό, αυτό που ζούμε στον Χριστιανισμό, ότι ο Θεός δίνει τον Υιό Του θυσία. Για ποιόν λόγο; Για να καταλάβουν οι άνθρωποι ότι ο Θεός τους αγαπάει σε τέτοιο σημείο που δίνει τον Γιο Του θυσία, θυσιάζεται πάνω στο σταυρό για να μας αποδείξει την αγάπη Του και έτσι να συμφιλιωθούμε με τον Θεό, να πάψουμε να είμαστε εχθροί του Θεού. Είναι τελείως το αντίθετο από ότι κάνουν οι διάφορες θρησκείες. Ο Θεός θυσιάζει τον Γιο Του και στέλνει τους Αποστόλους να το φέρουν αυτό το μήνυμα παντού και να παρακαλούν τους ανθρώπους να συμφιλιωθούν με τον Θεό. Όπως το λέει ο απόστολος Παύλος: «Υπέρ Χριστού ουν πρεσβεύομεν ως του Θεού παρακαλούντος δι᾿ ημών· δεόμεθα υπέρ Χριστού, καταλλάγητε τω Θεώ» (Β’ Κορ. 5,20). Ερχόμαστε σαν πρεσβευτές εξ ονόματος του Χριστού. Ο Θεός παρακαλεί δια μέσου ημών. «Δεόμεθα υπέρ Χριστού», σας παρακαλούμε για τον Χριστό, συμφιλιωθείτε με τον Θεό. Ο Χριστιανισμός είναι κάτι τελείως διαφορετικό από όλες τις θρησκείες του κόσμου, τελείως διαφορετικό. Δεν είναι μια θρησκεία. Είναι ανατροπή όλων, κάτι τελείως δυναμικό.
Χριστιανισμός-επανάσταση
Στην πραγματικότητα είναι επανάσταση, μια ριζική, ριζοσπαστική επανάσταση, η οποία μάλιστα δεν τελειώνει ποτέ. Στον Χριστιανισμό δεν υπάρχει θα κάνουμε κάτι και από εκεί και πέρα τελειώσαμε. Οι στόχοι του Χριστιανισμού είναι τόσο μεγάλοι που δεν τους φτάνουμε ποτέ, ποτέ, ποτέ! Μη πει κανείς ότι έγινε Χριστιανός, ότι είναι εντάξει, ότι έγινε σωστός άνθρωπος. Η μεγαλύτερη πλάνη που υπάρχει στον κόσμο είναι να νομίζει κανείς ότι είναι σωστός. Και αυτό το παθαίνουν οι θρήσκοι άνθρωποι, νομίζουν ότι είναι εντάξει. «Α, εγώ πάω στην εκκλησία, εγώ κάνω αυτό, εγώ κάνω εκείνο ...», έτσι λέει ο θρήσκος άνθρωπος και νομίζει ότι είναι εντάξει. Είχα κάποιον θείο παλαιοημερολογίτη που μου είχε πει: «τα μισά από τα δικά μου να κάνεις», προσέξτε το αυτό, «στη κορυφή του παραδείσου θα βρεθείς!». Νόμιζε ότι είναι τέλειος. Αφού με τα μισά βρίσκεται στη κορυφή του παραδείσου, άρα αυτός που θα κάνει τα διπλά θα περνάει από την άλλη μεριά και θα βρίσκεται έξω από τον παράδεισο! Ηλίθια αλαζονεία του θρήσκου ανθρώπου. Αυτός είναι ο θρήσκος, αυτός που νομίζει ότι τον Θεό τον έχει στη τσέπη του. Τι έκαμνε αυτός ο θείος μου; Πρωί, μεσημέρι, βράδυ έκαμνε τις ακολουθίες και νόμιζε ότι μ’ αυτά ... κρατούσε τις νηστείες το ένα το άλλο, και νόμιζε με όλα αυτά ότι τον είχε πιάσει τον παράδεισο. Νόμιζε ότι με αυτά τα έργα που έκαμνε ήτανε τέλειος.
Αντιθέτως θυμάμαι μια θεία μου, κι εκείνη στο παλαιό ημερολόγιο. Εκείνη η καημένη ήτανε το αντίθετο, πολύ απλή, πολύ ταπεινή. Και μια φορά είχα ακούσει από εκείνη: Κάποιος ήταν ασκητής, πολύ ασκητής, πάρα πολύ ασκητής, και έτρωγε μόνο χόρτα. Και κάποτε είπε στον Θεό ... επειδή περίμενε ότι με αυτά που κάνει ο παράδεισος είναι δικός του. Και είπε στο Θεό: δείξε μου Θεέ που θα είμαι μετά θάνατον. Και το βράδυ είδε στον ύπνο του ένα λιβάδι και εκεί ήταν ένας γάιδαρος που έτρωγε χόρτα! Δηλαδή η απάντηση ήτανε: τι παραπάνω κάνεις από έναν γάιδαρο, κι εκείνος τρώει χόρτα. Όποιος πιστεύει ότι κάμνει το καθήκον του εις το ακέραιον βρίσκεται σε τρομερή πλάνη. Είπα ότι ο Χριστιανισμός είναι μια επανάσταση που δεν τελειώνει ποτέ.