Τρέμουν για τον αντίχριστο ...
Τρέμουνε για τον αντίχριστο. Αυτός που τρέμει τον αντίχριστο δεν είναι Χριστιανός! Γιατί ο Χριστιανός έχει τη σκέψη του στον Χριστό κι όχι στον αντίχριστο. Είναι τρομερό. Αν βγει κανείς να κάνει μια ομιλία για αντίχριστο θα τρέξουνε τα πλήθη. Όταν μιλάς για Χριστό κανείς δεν δίνει σημασία. Είναι φοβερό. Μια φορά ήμουν σε ένα μέρος, έλεγα κάποια πράγματα για τον Χριστό, δεν πρόσεχε κανένας, ξαφνικά πως έγινε και είπα για τον αντίχριστο, αμέσως όλοι γυρίσανε, να μη χάσουν για τον αντίχριστο. Έρωτα που έχουν με τον αντίχριστο οι ορθόδοξοι Έλληνες! Πολύ μεγάλο έρωτα. «Έρως ανίκατε μάχαν», στην Αντιγόνη είναι αυτό του Σοφοκλέους. Λοιπόν, τι γίνεται; Είχανε τέτοια πράγματα οι πρώτοι Χριστιανοί; Δεν φοβόντουσαν. Δεν φοβόντουσαν.
Ο εμός έρως εσταύρωτε ...
Να πάρουμε μια υπέροχη επιστολή που έχει γράψει ο άγιος Ιγνάτιος Αντιοχείας, ο Ιγνάτιος ο Θεοφόρος, όταν τον οδηγούσαν στη Ρώμη να τον ρίξουνε στα θηρία. Θα τον ρίχναν στα θηρία, ε; Όπως και το κάναν, τον ρίξαν στα θηρία. Γράφει, λοιπόν, μια επιστολή στους Ρωμαίους, πριν φτάσει στη Ρώμη έστειλε μια επιστολή και λέει ότι, «έρχομαι προς τα εκεί και θέλω να επωφεληθώ από τα θηρία που ετοιμάσαν για μένα, τα οποία και θα τα κολακεύσω ώστε να με φάνε γρήγορα. Όχι να γίνει όπως με μερικούς που φοβήθηκαν τα θηρία και δεν τους ακούμπησαν». Ήδη από τότε παρουσιαζόντουσαν θαύματα Χριστιανών που τους ρίχναν στα θηρία και τα θηρία δεν τους τρώγαν. «Όχι», λέει, «να μην γίνει αυτό το πράγμα, εγώ θέλω να με φάνε. Είμαι σιτάρι του Θεού και θα αλεστώ με τα δόντια των θηρίων για να γίνω άρτος καθαρός». Βλέπετε φόβο; Πολύ φοβόταν τα θηρία, ε; Και λέει κάτι άλλο: «Καλόν είναι το δυειν με από κόσμου ίνα εις Χριστόν Ιησούν ανατείλω», «Καλό για μένα είναι να δύσω από τον κόσμο», να δύσω όπως ο ήλιος δύει, «για να ανατείλω στον Χριστό». Δηλαδή τον θάνατο δεν τον βλέπει σαν τέλος, δύω από τον κόσμο, τον βλέπει σαν ανατολή στον Χριστό. «Ο εμός έρως εσταύρωτε και ουκ ένι εν εμοί πυρ φιλόυλον», «Ο έρωτας μου», ο Χριστός δηλαδή, «σταυρώθηκε. Δεν υπάρχει, λοιπόν, σε μένα πυρ φιλόυλον, φωτιά που να αγαπάει την ύλη», τι να τα κάνω; Ο έρωτας μου σταυρώθηκε, άστα, κι εγώ να πάω μαζί Του. Βλέπετε πως αντιμετωπίζανε οι Χριστιανοί τότε όλους αυτούς τους διωγμούς. Οι θρήσκοι αντιθέτως τρέμουνε συνέχεια, «αχ, Παναγίτσα μου, αχ, Χριστούλη μου, αχ, το ένα, το άλλο ... μην έρθει ο αντίχριστος ...». Δηλαδή που είναι εκείνο το πνεύμα του Χριστιανισμού; Η χαρά ακόμη και απέναντι στο μαρτύριο!
Δεν ξέρω, τώρα με αυτά που είπα, δεν αναφέρθηκα σε αυτά που κυκλοφορούν, ούτε για αντίχριστους, ούτε άλλες προφητείες που κυκλοφορούν.
Οι ψεύτικες προφητείες του Αγαθάγγελου, το ξανθόν γένος
Πολλές φορές κυκλοφορούσαν προφητείες, γνήσιες ή ψεύτικες ... εδώ στα χρόνια της Τουρκοκρατίας ένας αρχιμανδρίτης, για καλό σκοπό το έκανε, ο Θεόκλητος Πολύβης, το 1751 περίπου, έγραψε κάτι προφητείες ψεύτικες, του Αγαθαγγέλου, οι οποίες κυκλοφορούν και σήμερα ακόμη. Και έγραψε εκεί ότι αυτές τις έγραψε, δήθεν, ένας Αγαθάγγελος Ιερώνυμος που ζούσε το 1279 στην Μεσήνη της Ιταλίας, της Σικελίας. Και λέει εκεί μέσα προφητείες, θα γίνει αυτό θα γίνει εκείνο, και οι άλλοι που τα διαβάζαν αυτά όταν κυκλοφόρησε αυτό το βιβλίο, έβλεπαν ότι όλα επαληθεύθηκαν. Βρε, κοίτα το 1279 έζησε αυτός και όλα αυτά που έχουν γίνει μέχρι την εποχή μας επαληθεύθηκαν, άρα πραγματικές προφητείες. Δεν γράφτηκαν αυτές οι προφητείες το 1279, γράφτηκαν το 1751 και όλα όσα γράφαν μέσα τα ήξερε αυτός που τα έγραψε. Ξέρουμε το όνομα του, ξέρουμε ποιος ... Κι όμως αυτές οι προφητείες του Αγαθαγγέλου ακόμη και σήμερα κυκλοφορούν. Εκεί μέσα λέχθηκε ότι το ξανθό γένος θα ελευθερώσει τους Έλληνες, και μάλλον ο Θεόκλητος Πολύβης εννοούσε τους Γερμανούς γιατί είχε φιλίες με τους Γερμανούς, ζούσε στη Γερμανία, ζούσε στη Δρέσδη και στη Λειψία όταν έγραψε τον Αγαθάγγελο. Μάλλον τους Γερμανούς εννοούσε επειδή είχε πιάσει φιλίες, μετά το εκμεταλλεύτηκε η Αικατερίνη η Μεγάλη της Ρωσίας και παρουσίασε ότι το ξανθό γένος είναι οι Ρώσοι. Οι Ρώσοι δεν είναι ξανθοί είναι κοκκινομάλληδες. Αλλά από τότε έχει επικρατήσει, συνέχεια όλες οι ελπίδες των ορθοδόξων Ελλήνων στρέφονται στους Ρώσους, οι οποίοι ποτέ δεν μας βοήθησαν, μόνο κακό μας κάνανε. Και τότε, το 1770, αφού ξεσήκωσαν τους Έλληνες σε Επανάσταση μετά τους εγκατέλειψαν με αποτέλεσμα να σφαγιασθούν. Όχι, ποτέ δεν βοηθήσανε οι ορθόδοξοι Ρώσοι, μη λέμε ανοησίες. Αλλά οι ορθόδοξοι Έλληνες, συνέχεια τις ελπίδες τους δεν τις έχουν στον Χριστό, στους ισχυρούς ορθοδόξους λαούς.
Ο Χριστός έδεσε τον Σατανά
Αυτές όλες οι φοβίες δεν έχουν καμιά θέση μέσα σε έναν αληθινό Χριστιανό. Ο Χριστιανός δεν φοβάται ούτε αντίχριστο ούτε τίποτα, ξέρει ότι ο Θεός είναι παντοδύναμος, ότι μας αγαπάει, και ότι ο διάβολος και ο αντίχριστος έχουνε δύναμη μόνο σε εκείνους που πηγαίνουν κοντά τους. Πάλι ο άγιος Αυγουστίνος είπε ότι, «Ο Χριστός ήρθε και έδεσε τον Σατανά. Τότε πως ο Σατανάς που είναι δεμένος μας κάνει κακό; Είναι σαν ένα σκυλί που το έχουμε δεμένο με αλυσίδες. Αν είμαστε μακριά δεν μπορεί να μας δαγκάσει, άμα πάμε όμως κοντά του, ενώ είναι δεμένο με αλυσίδες θα μας δαγκάσει. Έτσι είναι και με τον Σατανά, αν είμαστε μακριά του δεν έχει καμιά δύναμη επάνω μας. Δύναμη αποκτάει μόνο όταν ο άνθρωπος πάει κοντά στον Σατανά, και πάει φυσικά με την ζωή του. Αν η ζωή του είναι κοντινή σ’ αυτά που θέλει ο Σατανάς, τότε βρίσκεται κοντά του και τον παίρνει στην εξουσία του.
Αυτό είναι το ουσιαστικό, ότι υπάρχουν πάρα πολλά πράγματα που γίνονται εν αγνοία γιατί ακριβώς είναι τόσο διαστρεβλωμένη η εικόνα του Χριστιανισμού, σήμερα, ώστε πάρα πολλά πράγματα που είναι τελείως ξένα προς τον Χριστιανισμό θεωρούνται χριστιανικά και αντιθέτως εκείνα που είναι τα πραγματικά χριστιανικά, εκείνα είναι τελείως άγνωστα. Το θέμα είναι όσο περισσότερο να μπορεί κανείς να έχει επαφή και με την Αγία Γραφή και με τους Πατέρες της Εκκλησίας κι όχι με αυτά που επικρατούνε, αυτά τα καθιερωμένα. Γιατί αυτά τα καθιερωμένα δεν είναι ο Χριστιανισμός, δεν είναι η ορθοδοξία. Είναι απλώς αυτά που βρήκαμε. Θυμάμαι μια φορά έξω από μια εκκλησία ήταν ένας και πουλούσε διάφορα πράγματα, ακόμη και μάτια, ήταν οφθαλμίατρος αυτός και πουλούσε μάτια για ... τα ξέρετε αυτά τα μάτια ε; Και είχε βγει ένας Δεσπότης εκεί και λέει, «α, έχεις και μάτια για το μάτιασμα, ε;», «ναι, όλα όπως τα παραλάβαμε θα τα κρατήσουμε, δεν θα αλλάξουμε τίποτα». Αυτός νόμιζε ότι αυτό είναι η παράδοση μας, η ορθόδοξη, ε; Το ξεμάτιασμα, που λένε. Άλλοι θεωρούν ορθόδοξη παράδοση να βγάλουν τα μάτια του άλλου. Ε, εντάξει, παραδόσεις είναι αυτές, τι να κάνουμε; .........