Άλλες επαναστάσεις ...
Μέσα στην ιστορία των ανθρώπων έχουμε πολλές επαναστάσεις. Το 1789 έγινε η Γαλλική επανάσταση, το 1917 έγινε η Οκτωβριανή επανάσταση στη Ρωσία και επεκράτησε το γνωστό αθεϊστικό καθεστώς. Τι έγινε μετά από αυτές τις επαναστάσεις; Και στις δύο περιπτώσεις υπήρχαν τύραννοι που τυραννούσαν το λαό. Κάναν επανάσταση, διώξαν τους τυράννους, τους σκοτώσαν, τους αποκεφαλίσαν. Στη Γαλλική επανάσταση αποκεφάλισαν και την Μαρία Αντουανέτα, που όταν της είπαν, «δεν έχουν ψωμί» απάντησε, «ας φάνε παντεσπάνι». Παν-ντε-σπαν, ψωμί της Ισπανίας. Στην Οκτωβριανή επανάσταση τι έγινε; Ρίξαν τον Τσάρο και όλους τους άλλους που ήταν μαζί με τον Τσάρο και τι έγινε; Και στην πρώτη και στην δεύτερη περίπτωση, αυτοί που κάναν την επανάσταση και ρίξαν τους τυράννους εγκατέστησαν τη δική τους εξουσία και έγιναν οι νέοι τύραννοι. Δείτε και τις μουσουλμανικές χώρες, κάναν επαναστάσεις και ρίξανε τους δικτάτορες και αυτοί που ανέλαβαν την εξουσία εγκατέστησαν μια φοβερή τυραννία ακραίου μουσουλμανισμού. Το ίδιο έγινε με τον Σάχη της Περσίας πριν από πολλές δεκαετίες και εγκαταστάθηκε στη Περσία το καθεστώς αυτών των Αγιατολιάδων κλπ. Βλέπετε, ρίχνουν έναν τύραννο οι επαναστάτες και μετά γίνονται αυτοί τύραννοι. Βέβαια έχουμε και μια εξαίρεση, την Ελληνική επανάσταση. Στην Ελληνική επανάσταση αυτοί που κάναν την επανάσταση δεν πήραν αυτοί την εξουσία, την εξουσία την πήραν άλλοι και τους τυραννούσαν αυτούς που κάναν την επανάσταση. Γι’ αυτό η Ελληνική επανάσταση είναι κάτι που ξεχωρίζει από τις άλλες και θα έλεγα η μεγαλύτερη δόξα της Ελληνικής επαναστάσεως είναι το κελί του Κολοκοτρώνη. Ο Κολοκοτρώνης, ας πούμε ο κορυφαίος από τους επαναστάτες καταδικάστηκε σε θάνατο. Βλέπετε η αληθινή επανάσταση δεν οδηγεί στη μεταμόρφωση των επαναστατών σε τυράννους. Στην Ελληνική επανάσταση ένα σωρό από αυτούς που διακρίθηκαν στο τέλος ήταν φτωχοί, ήταν περιφρονημένοι. Αυτό δείχνει πόσο αγνή επανάσταση ήταν η επανάσταση του 1821. Η Μπουμπουλίνα έδωσε όλα της τα χρήματα στον αγώνα και στο τέλος είχε μείνει τόσο φτωχή που δεν δέχονταν να συμπεθεριάσουν μαζί της και γι’ αυτό τη σκοτώσανε.
Διώξεις αγίων μετά το 313 ...
Ο Χριστιανισμός βέβαια είναι μια επανάσταση που δεν σταματάει ποτέ. Η Ελληνική επανάσταση σταμάτησε κάποτε και μετά άρχισαν να καταδιώκονται οι επαναστάτες. Αλλά η χριστιανική επανάσταση είναι μια επανάσταση που γίνεται διαρκώς, δεν σταματάει ποτέ γιατί οι στόχοι της δεν είναι απλώς να αλλάξει κάποια εξουσία. Είναι τόσο μεγάλοι οι στόχοι του Χριστιανισμού που δεν φτάνονται ποτέ. Γι’ αυτό αν κανείς πει, «γίναμε Χριστιανοί» ή «σε μια χώρα επεκράτησε ο Χριστιανισμός» ... ας πούμε τώρα είμαστε 2013, το 313, πριν από 1.700 χρόνια δημοσιεύτηκε το Διάταγμα των Μεδιολάνων, γι’ αυτό και γίναν και πανηγυρικοί εορτασμοί φέτος. Στο Διάταγμα των Μεδιολάνων ο Χριστιανισμός ανακηρύχθηκε ελεύθερος, όχι επίσημη θρησκεία, αλλά ελεύθερος μαζί με τις άλλες θρησκείες της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Και τι έγινε; Τελείωσε; Ο Χριστιανισμός, δηλαδή, θριάμβευσε και τέρμα; Νίκησε και έληξε; Όχι, γιατί οι άγιοι εξακολούθησαν ... οι αληθινοί χριστιανοί, δηλαδή, ... μπορεί επίσημα ο Χριστιανισμός να φαινότανε ότι νίκησε, στη πραγματικότητα όμως οι πραγματικοί χριστιανοί καταδιώκονταν και μέσα ... Αυτό είναι ένα άλλο ψέμα, ε; ότι μέσα στη Βυζαντινή αυτοκρατορία ο Χριστιανισμός είχε την εξουσία. Όχι, δεν είχε την εξουσία ο Χριστιανισμός, την εξουσία είχαν αυτοκράτορες που παριστάναν τους χριστιανούς, άρχοντες που παριστάναν τους χριστιανούς, όπως συμβαίνει σε όλες τις εποχές. Άμα βλέπετε κανέναν πολιτικό στις εκκλησίες να ξέρετε, πάει για ψήφους, δεν είναι χριστιανός. Αηδία προξενούν οι πολιτικοί που πάνε στις εκκλησίες, γιατί τι να πει κανείς, τέτοια υποκρισία ...
Επικράτησε ο Χριστιανισμός, λένε, αλλά γιατί τότε ο Μέγας Αθανάσιος καταδιωκόταν συνέχεια και κινδύνευε και 17 χρόνια συνολικά ήτανε σε εξορίες; Γιατί απειλήσανε, πήγε ο αντιβασιλεύς ο Μόδεστος στον Βασίλειο τον Μέγα και τον απείλησε, ότι αν δεν υπογράψει την απόφαση του αυτοκράτορα, του Ουάλεντος θα πάθει πολλά πράγματα; «Δεν φοβάσαι την εξουσία;» του είπε, «Τι να φοβηθώ, τι θα μου κάνει;». Έμεινε ξερός. Τόσο αγράμματος ήταν αυτός ο Μέγας Βασίλειος και δεν ήξερε πόση δύναμη έχει ο αυτοκράτορας; «Μπορεί να σου πάρει την περιουσία. Μπορεί να σε εξορίσει. Μπορεί να σε βασανίσει και να σε θανατώσει ακόμα». Ο Μέγας Βασίλειος, «Ε, τι περιουσία θα μου πάρει; Κάτι βιβλία έχω και τριμμένα ράσα. Θα με εξορίσει; Όπου και να πάω του Θεού είναι η γη και οι κατοικούντες εν αυτή. Θα με βασανίσει; Έτσι που είμαι άρρωστος σε λίγο θα πεθάνω, κι αν πεθάνω θα πάω μια ώρα νωρίτερα στο Χριστό». Αυτή ήταν η απάντηση του Μεγάλου Βασιλείου. Είναι επανάσταση αυτό ή δεν είναι; Και μη μου πείτε ότι ο σημερινός ο θρήσκος άνθρωπος μοιάζει με τον Μέγα Βασίλειο, που είναι τόσο ηρωικός ώστε συνέχεια φοβάται.
Μήπως ο Γρηγόριος ο Θεολόγος υποτασσόταν στην εξουσία; Ο οποίος μάλιστα αυτός μας άφησε αυτό το περιστατικό για τον Μέγα Βασίλειο, αυτός το κατέγραψε στον επικήδειο που έγραψε για τον Μέγα Βασίλειο. Ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος; Τον ξέρουμε. Το αποτέλεσμα ποιο ήταν δηλαδή που ήταν στην πρωτεύουσα της χριστιανικής αυτοκρατορίας, με χριστιανούς αυτοκράτορες ... Ε, τελικά οι χριστιανοί αυτοκράτορες δεν ήταν καθόλου χριστιανοί, ειδικά η αυτοκράτειρα, ... Τα έβαλε και με εκείνη, τα έβαλε και με επισκόπους ... μη φανταστούμε ότι την εποχή εκείνη που ήταν ο χρυσούς αιών της εκκλησίας, την εποχή των Τριών Ιεραρχών, οι αρχιερείς ήτανε διαμάντια. Όχι. Ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος λέει: «Ουδένα δέδοικα ως τους επισκόπους πλην ολίγων» (Αγίου Ιωάννου Χρυσοστόμου, Επιστολή προς Ολυμπιάδα, ΕΠΕ τ. 37, σ. 440 - http://www.imaik.gr), «Τίποτα δεν φοβήθηκα όσο τους αρχιερείς, εκτός από λίγους»! Αυτά ας τα ακούνε οι θρήσκοι που το έχουν πια, ότι άμα ακουμπήσουν κάποιον αρχιερέα θα πάρουν ευλογία, ή κάποιον ιερέα και τέτοια. Να καταλαβαίνουμε δηλαδή ότι μπορεί ένας να είναι σε ύψιστα αξιώματα και να μην είναι χριστιανός. Οι αληθινοί χριστιανοί, οι άγιοι, αυτοί που πραγματικά εκπροσωπούν τον Χριστιανισμό, που πραγματικά ζήσαν τον Χριστιανισμό, αυτοί ήταν πάντοτε υπό διωγμόν. Τι νομίζουμε; Νομίζουμε ότι όλοι τρέχαν πια και τους προσκυνούσανε; Διωγμούς συναντούσανε. Διότι αυτοί πάντοτε αντιμετωπίζονταν σαν επικίνδυνοι, σαν επαναστάτες, διότι δεν ήτανε όπως οι υπόλοιποι άνθρωποι. Διαρκής επανάσταση.
«Εάν σας μισεί ο κόσμος ... πρώτα Εμένα με μίσησαν»
Εξάλλου το είχε πει ο Χριστός για τους αληθινούς χριστιανούς, το είπε πρώτα στους Αποστόλους Του, «Ει ο κόσμος υμάς μισεί, γινώσκετε ότι εμέ πρώτον υμών μεμίσηκεν» (Ιωάν. 15,18), «Εάν σας μισεί ο κόσμος να ξέρετε ότι πρώτα Εμένα με μίσησαν». Δηλαδή δεν υποσχέθηκε ο Χριστός ότι αν είστε καλοί χριστιανοί όλα θα σας παν καλά, θα αποκτήσετε χρήματα, θα καλοπερνάτε και τέτοια. Δεν είπε τέτοια πράγματα. Οι θρήσκοι τι περιμένουνε; Πάνε στην εκκλησία, ανάβουνε ένα κεράκι για να πάνε καλά οι δουλειές τους, για το ένα, για το άλλο. Όλο υλικά πράγματα ζητούν στις εκκλησίες οι θρήσκοι άνθρωποι. Τι με έπιασε με τους θρήσκους; Ε, τι να κάνω ρε παιδιά, αφού αυτή η θρησκευτικότητα που επικρατεί μέσα στο χώρο των ανθρώπων της εκκλησίας δεν έχει σχέση με τον Χριστό. Τι να πω; Είναι αντίθετο από τον Χριστό. Ότι είπε ο Χριστός οι θρήσκοι κάνουν τα αντίθετα. Είπε ο Χριστός, «Όταν νηστεύετε να μην το μαθαίνουν οι άλλοι». Οι θρήσκοι τι κάνουνε, αρχίζουν παντού να φωνάζουν ότι νηστεύουνε. «Την ελεημοσύνη μη την κάνετε φανερά». Οι θρήσκοι αμέσως πάνε εκεί να δείξουν ότι κάνουν ελεημοσύνη. «Όταν προσεύχεσθε να κλείνεστε στο ταμείον, στην αποθήκη, στο πιο σκοτεινό μέρος να μη σας βλέπουν». Οι θρήσκοι συνέχεια να δείξουν πια, αν είναι δυνατόν και μέσα στους δρόμους να προσεύχονται για να τους δουν οι άλλοι. Αυτά που καταδίκασε ο Χριστός δηλαδή αυτά κάνουνε οι θρήσκοι που νομίζουν ότι έτσι είναι τέλειοι έναντι του Χριστού.
Ότι τιμούσαν οι άνθρωποι, ο Χριστός το περιφρόνησε
Αλλά η επανάσταση του Χριστιανισμού είναι ακριβώς ότι όλα αυτά τα ανατρέπει, αυτά που θεωρούσαν ωραία και σωστά οι άλλοι τα ανατρέπει, τα ανατρέπει, τα ανατρέπει! Και είναι χαρακτηριστικό ότι ο Ίδιος ο Χριστός, ότι οι άνθρωποι περιφρονούσαν Εκείνος το τίμησε, και ότι οι άνθρωποι τιμούσαν Εκείνος το περιφρόνησε. «Έρχεται ο Βασιλεύς του Ισραήλ» που Τον ψάχνανε και οι τρεις μάγοι. Ο Βασιλεύς του Ισραήλ, δεν γεννήθηκε σε παλάτι, σε αχούρι γεννήθηκε. Από εκεί βγήκε κι αυτό που λεν, «Σε στάβλο γεννήθηκες;». Το καταλαβαίνετε; Δεν μεγάλωσε μέσα σε παλάτια, δεν ήταν μέσα σε κανένα πλούσιο μέγαρο. Ήταν στο σπίτι ενός φτωχού ξυλουργού. Και μετά μέσα στη διδασκαλία Του λέει: «Δείτε μέσα στα έθνη πόσο οι άρχοντες, οι εξουσιαστές, κυριεύουν σε αυτούς, σ’ εσάς δεν θα είναι έτσι. Αν θέλει κανείς να είναι πρώτος θα είναι τελευταίος απ’ όλους». «Όποιος θέλει να είναι πρώτος, έστω πάντων έσχατος» (Μάρκ. 9,35). «Και ο ηγούμενος ως ο διακονών», «Κι αυτός που κυβερνάει, ο αρχηγός να είναι σαν διάκονος, σαν υπηρέτης». Διάκονος θα πει «υπηρέτης» και βγαίνει από την «κόνι», δια-κόνεως, μέσα στη σκόνη, αυτό θα πει διάκονος, «σκονισμένος», όχι απλώς υπηρέτης σε ένα παλάτι, κάποιοι υπηρέτες που είναι με ωραίες στολές και τέτοια, όχι τέτοιο πράμα, αλλά υπηρέτης που κάνει τις βρώμικες εργασίες. Βλέπουμε μετά δεν φόρεσε χρυσή κορώνα, «στέφανον εξ ακανθών». Δεν υψώθηκε, δεν ανέβηκε πάνω σε θρόνο, αλλά πάνω σε σταυρό, που ήτανε ο πιο ατιμωτικός θάνατος τότε. Ότι οι άνθρωποι τιμούσανε το περιφρόνησε ο Ίδιος, και ότι οι άνθρωποι περιφρονούσαν το τίμησε. Βλέπετε, πήγαινε τιμούσε τους αμαρτωλούς, τιμούσε τις πόρνες, τους τελώνες και τον Εαυτό Του τον ταύτισε με τους ανθρώπους του περιθωρίου, αυτούς τους παραπεταμένους. Είπε εκείνο, «επείνασα και δεν Μου δώσατε να φάω, δίψασα δεν Με δώσατε να πιώ ... σε φυλακή ήμουν δεν ήρθατε σε Μένα, ασθενής δεν Με επισκεφθήκατε» (Ματθ. 25,25-40). Βλέπετε ταυτίζει τον Εαυτό Του με εκείνους που πεινάν, που διψάν, που είναι σε φυλακές, που είναι άρρωστοι, αυτούς που οι άλλοι, αυτοί οι βολεμένοι τους περιφρονούν. «Εφόσον εποιήσατε ενί των αδελφών Μου τούτων των ελαχίστων Εμοί εποιήσατε», «αν το κάνατε σε έναν από αυτούς τους ελάχιστους αδελφούς μου, σε Μένα το κάνατε». Οι θρήσκοι τι κάνουνε; Οι θρήσκοι θέλουνε πάντα να κοιτάξουν να γνωριστούν με ανθρώπους που έχουν εξουσία. Ο Χριστός τελείως τα αντίθετα, τελείως τα αντίθετα.